Բավ է պառակտվել
16-05-2014 11:43

Մի օր էլ մամաս ու պապաս նենց հիվանդացան, որ երկար ժամանակով աչքերը փակեցին ու հրեշտակ դարձան...

''Չեմ սիրում հարուստի երեխեքին, շատ երես առած են, չնայած եթե իրանց ծնողներն են էտ տեսակ՝ երեխեքին էլ չեմ կարա մեղադրեմ՛՛,-Gisher.news-ի հետ զրույցում ասաց 20-ամյա Դավիթն, ով մանկական սրճարանում աշխատում է, որպես մուլտհերոս:Նա նշեց, որ այսօր մարդիկ չեն հարգում դիմացինի աշխատանքը, իսկ ինքը միշտ փորձում է հարգանքով մոտենալ յուրաքանչյուրին:

՛՛Ես շատ դժվար կյանքի մեջ եմ, ծնողներս մահացել են, ունեմ երկու փոքր քույր, ովքեր դպրոց են հաճախում: Մենք ապրում էինք շատ խոնավ տան մեջ, մամաս ու պապաս միշտ թոքերի խնդիր էին ունենում, մի օր էլ նենց հիվանդացան, որ աչքերն ընդմիշտ փակեցին: Ես քուրիկներիս ասել եմ, որ մաման ու պապան դարձել են հրեշտակ ու երկնքից են հոգում մեր մասին:

Gisher.news-ի հետ զրույցում Դավիթը նշեց, որ միայն մանկական սրճարանում աշխատելով չի սահմանափակվում.՛՛Տարբեր միջոցառումների ժամանակ ինձ կանչում են որպես մուլտհերոս, 30 րոպեում աշխատում եմ 10 հազար դրամ, ով ինձ ձեռք է առնում, թող մի հատ լավ մտածի, ինքը կարա կես ժամում էտքան աշխատի՛՛:

Դավիթը սրտնեղեց, որ այսօր մարդկանց պակասում է դաստիարակությունը.՛՛Պատկերացրեք, որ պապաները գալիս են, հերոսի քիթն ու պոչը քաշում են, չեմ հասկանում, ձե՞ռք են առնում, հա բայց մարդ ենք չէ, թող նախ, իրենց հայելու մեջ նայեն ու փորձեն գնահատել իրենց արժանիքները՛՛: 

Դավիթը հիշելով իր ծնողների մահը սկսեց արտասվել.՛՛ Ես արդեն մի քանի տարի չէի լացել, ամոթա, եթե ես լացեմ, իմ փոքր քուրիկները կհարցնեն՝ ինչա եղել, ես ինչ պատասխանեմ: Գիշերները ասում եմ, թե հիմա մաման ու պապան մեր կողքն են ու մեզ ուզում են քնացնեն:

Զարմանալի էր այս տարիքի երիտասարդի բարությունը և համբերատարությունը.՛՛Ես չարացած չեմ, ի՞նչ անեմ, դժբախտությունն արդեն թակելա դուռս, պետքա պայքարեմ, պահեմ քուրիկներիս:

Դավիթը պատմելով իր ծնողների մասին չկարողացավ արցունքները զսպել.՛՛ Ախր այնքան լավն էին, աղքատ էինք ապրում , բայց երջանիկ ու սիրով ընտանիք էինք, հիմա որբ ենք, հասկանու՞մ եք, որբ՛՛:

Gisher.news-ից Դավիթը ներողություն խնդրեց և նշեց, որ պետք է մասնակցի ծննդյան արարողության.՛՛ 5000 դրամ գումար են տալու, չեմ կարող ուշանալ, քուրիկիս կոշիկ պիտի առնեմ...՛՛:

Սյուզի Ասատրյան