«Երբ հայ ժողովրդի ճգնաժամը տեղի ունեցավ Բաքվում՝ սեպտեմբերին, ո՞ւր էին հայ բոլշեւիկները, թող մնային ու կռվեին հանուն Բաքվի հայության, ինչպես դա արեցին Ռոստոմը, Աբրահամ Գյուլխանդարյանը, Համազասպը: Ի դեպ, Համազասպին քառահատեցին հանուն Բաքվի հայության կռվելու համար»,-այսօր լրագրողների հետ հանդիպման ընթացքում նշեց քաղաքագետ Լևոն Շիրինյանն անրադառնալով Անաստաս Միկոյանի արձանի՝ Երևանի կենտրոնում դնելու աժիոտաժին, ու հավելեց, որ այդ գործընթացը խրտվիլակային խաղ է : «Եթե մեր սիմվոլները Ռոստոմի, Արամ Մանուկյանի ու մյուսների փոխարեն դառնում են միկոյանները, մեր զինվորն էլ ո՞ւմով է ոգևորվելու: Ես զարմանում եմ նաև մեր հայ պատմաբանների լռության վրա: Ախր Միկոյանի հանցանքը նույնիսկ Բաքուն չէ, ՀՀ Առաջին հանրապետությունը կործանելու մեջ է: 1920 թ սեպտեմբերի 1-7-ը կայացած Արևելքի ժողովուրդների առաջին համագումարում, որտեղ որոճում էին Հայաստանի կործանման ծրագիրը, դրանով զբաղված հրեա կոմունիստների, Էնվեր փաշայի կողքին նստած էր նաև Միկոյանը: Երբ Հայաստանը հռչակվեց «Իմպերիալիզմի սպիտակ շուն», Միկոյանը այդտեղ էր», բարկացած հիշեցրեց բանախոսը: Լևոն Շիրինյանը նաև զարմանում է ու հարցնում. «Ով գնա արտասահման կարիերա անի, ուտի-խմի, ման գա, կյանք անի, պիտի գա հայրենիքում թաղվի՞: Հայաստանը դարձրել են գերզամնոց: Ուղղակի զարմացած եմ՝ այսօր անգամ հայ ազատամարտիկների հավաքական արձան չկա Հայաստանում, մինչդեռ մեր աչքի առաջ են կռվել, դե նման արձան դրեք, ոչ թե հայրենիքը ծախողների»: